-
1 przewodzić nad kimś
верхово́дить ке́м-л. -
2 przewodzić
глаг.• вести• водить• дирижировать• командовать• направить• направлять• отвести• отводить• повести• предводительствовать• привести• приводить• проводить• руководить• увести• управлять• устремить• устремлять* * *1) (dowodzić) верховодить, возглавлять, лидировать, предводительствовать, руководить2) przewodzić (np. prąd) проводить (напр. электричество)przelewać (przelewem bankowym) переводить (банковским переводом)przestawiać переводить (в другой режим)przeliczyć, zamienić переводить (в другую систему счёта)promować (do następnej klasy) переводить (в следующий класс)tłumaczyć, przekładać переводить (выражать другим языком)nabrać, zaczerpnąć (tchu) переводить (дух)przenosić (np. wzrok) переводить (напр. взгляд)przekazywać переводить (передавать)przestawiać, przesuwać переводить (передвигать)przenosić (przemieszczać) переводить (перемещать, переносить)przeprowadzać переводить (помогать перейти)przepisywać (przenosić prawa) переводить (права)* * *przew|odzić\przewodzićodzę, \przewodzićódź, \przewodzićodził, \przewodzićodzony несов. 1. komu-czemu предводительствовать, руководить кем-чем;2. физ. хим. проводить; ● \przewodzić nad kimś верховодить кем-л.+1. dowodzić, kierować
* * *przewodzę, przewódź, przewodził, przewodzony несов.1) komu-czemu предводи́тельствовать, руководи́ть кем-чем2) физ., хим. проводи́ть•Syn:
См. также в других словарях:
przewodzić — ndk VIa, przewodzićdzę, przewodzićdzisz, przewodzićwódź, przewodzićdził, przewodzićdzony 1. «kierować czymś, czyjąś działalnością; stać na czele, dowodzić, przewodniczyć; narzucać komuś swoją wolę, wodzić rej w czymś» Przewodzić wyprawie,… … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
panować — ndk IV, panowaćnuję, panowaćnujesz, panowaćnuj, panowaćował 1. «być władcą, panem kraju; władać, królować» Dynastia Burbonów panowała w Hiszpanii. ∆ hist. Dom panujący «rządząca dynastia, rodzina panującego władcy» przen. Lew panował wśród… … Słownik języka polskiego
wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… … Słownik języka polskiego
panować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, panowaćnuję, panowaćnuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być władcą, sprawować władzę; królować, rządzić jako władca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jagiellonowie panowali w Polsce do 1572 r … Langenscheidt Polski wyjaśnień
